Bu çalışmayı önemli kılan da tam da böylesi bir noktada, ortak tarihimizin travmatik bir olayını kolektif hafızamıza taşıyarak onunla yüzleşmemizi, bu yüzleşmeyi ise birbirimize olan kinimizi bilemek değil, ortak yaşamımızı öteki'nin acısını duyumsayarak var edebilmenin yollarını bulmak için yapmamızı sağlamak. Bu anlamda hatırlama, 'cemaat' yapılarını güçlendirerek, içe kapanmayı, öteki'yi dışlamayı değil, politik bireyler ve yurttaşlar olarak kimliğimizi çeşitliliğiyle yaşamayı ve başkalarının çeşitliliğine saygı duymayı gerektirmektedir. 'Unutmaya karşı hafızanın mücadelesi' ancak böyle kazanılır.'
