Metro 2034
Dmitry GlukhovskyMetro 2034 Gönderileri
Metro 2034 kitaplarını, Metro 2034 sözleri ve alıntılarını, Metro 2034 yazarlarını, Metro 2034 yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Bazen Tanrı, bizi gözden kaybettiği yere, yakamızdan tutup bizi geri getirir. Bunu ya verdiği hükmü yerine getirmek ya da ikinci bir şans vermek için yapar."
"Hiçbir şey insan hayatından daha değerli değildir."
Sayfa 145Kitabı okuyacak
"Bununla birlikte bir insanın hayatına son vermek için kişinin fazla bir güce gereksinimi yoktur, ölüye hayatını geri vermeye ise kimsenin gücü yetmez."
Sayfa 148Kitabı okuyacak
İnsan önce harfler -yazı- sayesinde daracık beyninin içinde yığılmış bilgileri dışarıya çıkarmayı başardı ve bu bilgiler olduğu gibi gelecek kuşaklar için korundu. Böylelikle çok önceden keşfedilmiş olanları her seferinde yeniden keşfetmek zorunda kalmadı ve atalarından intikal eden sağlam bir temel üzerine kendisinin olan şeyleri kuracak duruma geldi.
Biz kendimiz de zaten kopyaları yapılan prototip değiliz, annelerimizin ve babalarımızın her birinin iç ve dış karakteristik özelliklerinin yarısından oluşan sadece bir yansımayız, nasıl onlar da ebeveynlerinin yarısıysa. Acaba bu durumda içimizde bizim olan hiç özel bir şey yok mu, bu sadece bizden bağımsız bizim dışımızdaki minicik mozaik taşların bir araya gelmesiyle oluşan sonsuz bir karışım mı; kendince hiçbir değer taşımayan milyarlarca resimde bir araya gelen ve sonra da hemen dağılıp parçalanan? O zaman, çocuklarımızda, kendimizin olan bazı şeyleri keşfettiğimiz zaman bundan gurur duymamızın acaba bir değeri var mı ki aslında bu özellikler belki de binlerce yıl öncesinden başka bedenlerden çocuklarımıza geçmiştir?
İnsan için de aynen böyleydi: Kişi, okul kitaplarında yazılanları bitirme sınavını verene kadar belleğinde tutuyordu. Bütün öğrendiklerini unuttuğundaysa adeta rahatlıyordu. "İnsan belleği çöldeki kuma benziyor" diye düşünüyordu Nikolay İvanovitç. Önemsiz kişilere ait sayılar, tarihler ve adlar, sanki biri bir sopayla kuma yazmış gibi iz bırakmadan kayboluyordu.
Bir insanın anısı onun iskeletinden daha uzun ömürlü olabilir ama bizi hatırlayan son insan yok olur olmaz, biz de zaman içinde onunla beraber yok oluruz.
Sayfa 249Kitabı okudu
Karanlığın çoğaldığı yer istasyon değil insanların yürekleriydi; en aydınlık cıvalı lambalar bile buna karşı bir şey yapamazdı.
Sayfa 30Kitabı okudu