Bazı zamanlar daha sıkı kilitliyor insan, gönlündeki kapıları. Ama açık bir gökyüzü, soğuktan kurtarılmış bir parça yeşil, kıştan alacaklı muncuk kılıklı bir güneş... Herkesin çilingiri başka başka.
İnsan ve dünya benzerdir. İkisi de döner. Dünya, yaşam devam etsin diye döner. İnsan; işine gelmeyince sırtını döner, çaresiz kalınca dört döner, haksızlık karşısında dut yemiş bülbüle döner, çıkarı için sözünden döner, öyle alçalır ki özünden döner...Dünya bir elma ise, insan elmanın içindeki kurttur… Ve oturdukları gün ilk kez bir ağacın gölgesinde, tüm ağaçların kendilerini gölgelesin diye var olduğunu düşündüler.
İnsan eklemeliydi de biz hep ayırdık. Yolları,kapıları,elleri; tüh ki en çok da elleri… Şimdi donuyor eller, sen elleri öpmeyi bırak ben de çoğu insanın kalbi olmadığına emin olmayı…