Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Caster Chronicles Serisi 2

Muhteşem Karanlık

Kami Garcia

Muhteşem Karanlık Gönderileri

Muhteşem Karanlık kitaplarını, Muhteşem Karanlık sözleri ve alıntılarını, Muhteşem Karanlık yazarlarını, Muhteşem Karanlık yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Üzeri karalanmış her kağıt, bana onun daha çok burada olduğunu hissettiriyordu. Hayatımdaki her şey ters gidiyor olsa bile burada daha iyi hissediyordum. Annemle beraber gibiydim ve o her şeyi düzeltmeyi bilen tek kişiydi ya da beni her şeyin düzelebileceğine inandıran tek kişi.
Bu küçük kasaba özelliğiydi. Siz değişseniz bile kimse hakkınızdaki fikrini değiştirmezdi.
Sayfa 100Kitabı okudu
Reklam
Bir süredir yolunda gitmeyen bir takım şeyler vardı. Sadece yüzleşmek istememiştim.
Karanlıkta yalnız oturmak dünyanın ne kadar büyük olduğunu ve birbirimizden ne kadar uzak olduğumuzu hatırlatıyor. Yıldızlar çok yakın görünüyordu, uzanıp dokunabilirdiniz. Ama dokunamazdınız. Bazen her şey olduğundan çok daha yakın görünüyordu.
"Öldüğü L. Macon'ın öldüğü gece." "Öldüğünü biliyorum. Elbette öldü. Sadece bu konuda konuşmak istemiyorum." "Bunun moralini bozduğunu biliyorum. Çok normal." "Ne?" "Bir sonraki aşama." Lena'nın gözlerinde şimşekler çaktı. "Annenin öldüğünü biliyorum, Macon'ın da. Ama benim kederimin farklı aşamaları var. Bu duygu defterim değil. Ben baban değilim, sen de değilim Ethan. Düşündüğün kadar çok benzer yanımız yok." Uzun zamandır birbirimize bakmadığımız bir şekilde bakışmaya başladık, belki de hiç... Adı konulamaz bir an yaşandı. Oraya geldiğimden beri yüksek sesle konuştuğumuzu fark ettim, hiç keltleşmemiştik. İlk kez onun ne düşündüğünü bilmiyordum ve muhtemelen o da benim ne hissettiğimin farkında değildi. Sonra fark etti. Kollarını uzatarak ilk kez beni onların arasına çekti, çünkü bu kez ağlayan bendim.
Hiçbir şeyin uzun süre bu durumda kalmayacağını biliyordum. Hiçbir şey yolunda değildi. Kızgınlık, korku ve sefillik arasında bir yerde, o da köşeyi dönmüştü. Buradan geri dönüş olmadığını tecrübelerimden biliyordum.
Reklam
Derin izler bırakan kesikler, ne yaparsanız yapın yok olmazlardı.
Değişmişti, yavaş yavaş, ta ki ben her şeyin eskiden nasıl olduğunu hatırlayamayacak hale gelene kadar. Birileriyle bu konuyu konuşmaya kalkışsam bana zaman tanımamı söyleyeceklerini biliyordum. Ayrıca insanların, söylenecek söz kalmadığında yapılacak bir şey kalmadığını söylediklerini de biliyordum. Lena bu durumdan kurtulmayacaktı. Kendine gelmeyecek ya da bana dönmeyecekti. Hatta benden çok daha fazla uzaklaşıyordu. Zaman geçtikçe ona ulaşmam güçleşiyordu, keltleşmek, öpüşmek, karmaşık ya da karmaşık olmayan birtakım yöntemlerle dokunmak, içine ulaşmamı sağlamıyordu. Artık elini tuttuğumda tek hissettiğim şey soğuktu.
Ev çok sessizdi, düşüncelerinizden kaçmak istediğiniz zamanlarda içinde olmak istemediğiniz türden bir yer haline geliyordu.
94 öğeden 61 ile 70 arasındakiler gösteriliyor.