Nazar
Özgür TaburoğluSözler ve Alıntılar
Nazar, özellikle taşıdığı fazlalıklarla göze çarpan, göz alıcı,
imrenti yaratmaya açık olana yönelir. Güzellik, zenginlik, verimlilik gibi sıfatlar, nazar vurmaya açık gözleri kendisine çeker. Bu
fazlalıklara sahip olmayanların, eksik kalmış olanların bakışlarını celbeder. Üstelik onlara bakmaktan kaçınmak da zordur; göz alıcı olan, parlaklığıyla, ışıltısıyla, süsüyle doğal olarak gözleri
üzerine çeker. Ama sorun olan, öylesine bir bakıp geçmek, gözün kayması değildir. Endişe verici olan, gözlerin takılı kalması,
fazlaca bakmaktır. Ortaya çıkan, baştan çıkaran gösterişe, süse
kapılan bakışlara dönük korkudur. Kem bakış, bendeki fazlalıklara göz diker; eksikliğini nazarıyla bütünlemek ister gibidir. Bu
şekilde takılı kalan bakışları uzaklaştırmak için, karşısına benzer
şekilde parlak, göz alıcı nazarlıkların yerleştirilmesi gereklidir.
Nazarın olduğu her yerde bir başkası vardır. Kem olsun ya da
olmasın, nazar değdiren gözlerin, sözlerin sahibi, dışarıdan bize
bakan, seslenen, dokunan bir başkasıdır; bu şekilde kendi varlı-
ğını bize geçiren, bulaştıran, saflığımıza, güzelliğimize, zengin-
liğimize göz diken. Her zaman kötü olmasa da, bizden farklı bir
ruha ve bedene sahip bir başkasıdır.
Kimsenin gizlisi saklısı kalmasın, başkalarından ayrı
güzellik, zenginlik biriktirmesin, mahremiyet inşa etmesin diye,
noksanlıklar taşıyandan fazlalığı olana doğru dönen bir nazardır.
Meraktan, kıskançlıktan ya da iradedışı yollardan ortaya çı-
kabilen bu nazarla, bizi verimsiz kılan, çirkinleştiren, dünyamızı kurutan bir kesik açılır. Ba§kası, gözünün kaldığından hissesini
alamazsa bile, kendisi kadar çirkin, yoksul olmamızı, kendi kötü
ko§ullarını payla§mamızı ister; kendi ba§kalığına doğru bizi çe-
ker. Ortaya çıkması beklenen, yoksul, çirkin, sakat, farklı, ba§ka
olanın yarattığı bir tür adalet gibidir. Potlatch kültüründe gibi,
herkes derbeder olursa belki esenliğin geleceğine dair bir inanışı
barındırır