Necip Fazıl Kısakürek
Mehmet YöntenSözler ve Alıntılar
Bazı şairler şiiri yazarken bazı şairler ise şiiri yaşar.
Sayfa 27Kitabı okudu
Bir gün kendisine, bir dostu:
-Üstad, dünyada iki büyük şair var, demiş.
Necip Fazıl 'ın tepkisi şu olmuş:
-Öteki kim?
Sayfa 113Kitabı okudu
"Ateşten zehrini tattım bu okun,
Bir anda kül etti can elmasımı.
Sanki burnum, değdi burnuna "yok"un,
Kustum, öz ağzımdan kafatasımı."
Delilik ile deha arasında ince bir zar vardır, birinden ötekine geçmek mümkün. Necip Fazıl "burnum değdi burnuma yok'un diyerek dâhi olduğunu göstermiştir.
Yok'un burnu olamayacağına göre, burnu da bir şeye değmeyecektir.
Sayfa 114Kitabı okudu
Bir gün bir tren istasyonunda onun sinirli sinirli gezdiğini gören bir hayranı sorar:
-Ne oldu Üstad, treni mi kaçırdınız?
(Üstad böyle bir ithamı kabul eder mi? Treni kaçırmak bir eksiklik, bir yenilgidir.)
-Kovdum gitti, der.
Sayfa 112Kitabı okudu
Tohum saç, bitmezse toprak utansın!
Hedefe varmayan mızrak utansın!
Hey gidi Küheylan, koşmana bak sen!
Çatlarsan, doğuran kısrak utansın!
Eski çınar şimdi Noel ağacı;
Dallarda iğreti yaprak utansın!
Ustada kalırsa bu öksüz yapı,
Onu sürdürmeyen çırak utansın!
Ölümden ilerde varış dediğin,
Geride ne varsa bırak utansın!
Ey binbir tanede solmayan tek renk;
Bayraklaşamıyorsan bayrak utansın!
Ellerim bir kanat gibi titrekti,
Tutmasam, gözünden yaş inecekti…