Kişilər bir olmur, atam balası,-
qorxağı var, igidi var.
Amma hər kişinin öləndən sonra
qəbri üstə ağlayası
Bir qara paltarlı gözəl qadına ümidi var.
Sən öləndə
kim olacaq gözlərini bağlayan?
Ramiz Rövşən Bir səhər yuxudan durub
Özünü uşaq görəsən.
Görəsən hamı evdədi,
Ölənləri sağ görəsən.
…Qorxasan qaçıb gedələr, -
Tez qapını bağlayasan.
Geri dönüb içəridə
bir təzə qonaq görəsən.
Görəsən ki, qapqaradı
o qonaq başdan ayağa.
Ondan başqa hamısının
üst-başını ağ görəsən.
Pəncərədən içəriyə
dola, dola gün işığı.
İçəridə boş-boşuna
yanan bir çıraq görəsən.
Söndürəsən o çırağı -
hamı birdən yoxa çıxa....
Otaqda bir qara qələm,
bir də ağ vərəq görəsən
Mənim balam, sən də təksən,
Təksən, yer üzündə təksən;
Ay kimi, gün kimi təksən,
Torpaqda dən kimi təksən,
Çöldə külək kimi təksən,
Canda ürək kimi təksən,
Sən də təksən, mənim balam,
bu göyün altında təksən.
Nə çoxmuş dünyanın yükü;
sevgisi yük, nifrəti yük.
Görüşəndə- söhbəti yük,
Ayrılanda- həsrəti yük.
Bu dünya bir yük ağacı,
hər yükün kökü insanmış.
İnsanın yükü dünyaymış,
dünyanın yükü insanmış.
Ramiz Rövşən -
"Yağış yuyur, gün qurudur"
Bu yerləri, bu göyləri
Yağış yuyur, gün qurudur.
Bu dünyada çox şeyləri
Yağış yuyur, gün qurudur.
Gözümüzün yaşını da,
Bağrımızın başını da,
Qəbrimizin daşını da
Yağış yuyur, gün qurudur.
Gələn nədir, gedən nədir?
Bələk nədir, kəfən nədir?
Bu dünya öz kefindədir,
Yağış yuyur, gün qurudur.
... Ulduzların tozunu da,
Lap günəşin özünü də,
Lap yağışın özünü də
Yağış yuyur, gün qurudur...