Bir sanatçı olarak kişinin Avrupa’da evi yoktur, Paris hariç...
Nietzsche
Niçin Nietzsche ısrarla bize maskeler halinde geri dönüyor, kendisini fütursuzca çoğaltan bu seyyar figürün çağdaş uğrağımızdaki işlevi nedir? Güncel felsefenin temel ilgilerinden bazılarını belirleyen bu soru, kendi tarihini ciddi bir referans noktası ve tehlike kaynağı olarak gören felsefenin kendi üzerine katlanma serüveninin doğal bir sonucu olarak da görebileceğimiz, çağdaş yeniden-okuma stratejilerinin odağındaki Nietzsche’yi sorunlaştırmaya yöneliktir. Sorunun yanıtı da, iki savaş arası yıllarda daha çok edebi etki ve esinlerin kaynağı durumundaki Nietzsche’den, Heidegger üzerinden, Fransız postyapısalcılığına, bu “yeni-Nietzsche” kültüne doğru uzun ve dolambaçlı bir yolu izlemek zorundadır. Zira Nietzsche’nin transplantasyona açık korpusunun portatif karakteri, sürekli yeni ikametler peşindeki bir göçebeliği yeniden yerliyurtlulaştırma ya da iskân çalışmalarını da kendi gövdesine dâhil ederek tedavülde kalmayı başarmıştır.
