Hayat büyük bir hızla çekiliyordu.Solmuş bir yaprak nasıl büzüşmüşse,canlılığını kaybeden şehir de öyle büzüşüyor,çekiliyor,canlılığını yitiriyor,içine kapanıyordu.Sabahtan akşama kadar çalıştıkları işyerinin çeşitli odalarında kapalı kalmış insanlar,şimdi de evlerinin odalarına varmak için sabırsızlanıyor,acele ediyor,itişiyor,engellendiklerinde kızıyorlardı.Odalar arası yolculuk başlamıştı.Ya da kutular arası yolculuk.