Maddi çıkarlar gelişirken barış ve huzur olmaz. Kendi yasaları var onların, kendi adaletleri. Ama bu gelişim, amaca ulaşmak için her türlü çareye başvurur ve gayri insanidir; ancak bir halk ilkesinde bulunabilecek fikir doğruluğundan, süreklilikten ve güçten yoksundur.
İnsanın o kadar iyi bildiği sözcükler, karabasanı andıran anlamlar kazanıyor bu ülkede. Özgürlğk, demokrasi, yurtseverlik, hükümet - bütün bu sözcüklerde bir çılgınlık ve cinayet tadı var.
Krallar, bakanlar, aristokratlar, genel olarak zenginler, halkı yoksulluk içinde ve kul köle olarak tutarlardı; onları, köpekler gibi, kendi hizmetlerinde dövüşmek ve avlanmak için tutarlardı.