Önce Çocuklar Öldü
Erbil TuşalpSözler ve Alıntılar
Çocuk omuzlarıyla yaşamın karşısına dikilmişler, çocuk yürekleriyle direnmişler, çocuk elleriyle yenilmişlerdi.
Sayfa 9Kitabı okudu
Dışardaydılar, yaşıyorlardı ama yalnızdılar. Yalnızlığın kemirdiği insanın duyduğu acıyı,o da tatmıştı.
Her birimiz dedi; başkalarının yaşamının vazgeçilmez parçalarıyız. Başkaları da bizim
Sayfa 25Kitabı okudu
Bazen ben de bu yüzden uyuyamıyorum.
Eve döndüğünde uyku tutmadı, son sigarasını hiç yakamadı. İnsanların kendilerini nasıl kandırdıklarını, kendilerinden nasıl kaçtıklarını, nasıl gerekçeler uydurduklarını düşünerek sabahı karşıladı.
Sayfa 56Kitabı okudu
Öldün sanmıştık ilkin dedi Ocakçı Ali; hoş kolay ölmüyor artık insanlar kurşunla. Sözle öldürüyorlar şimdi, insanları.
Sayfa 14Kitabı okudu
"Yalnızlık" demişti; kişi için, içindeki insanı bulabilmenin en büyük engelidir
Sayfa 93Kitabı okudu
Edebiyat dersinde, "Niçin hiç Ziya Gökalp'ten söz etmediniz? Diye sormuştu.
"Kürt müsün sen?" Diye karşılık vermişti Edebiyat öğretmeni Gürsel Bey "evet" demişti o da hiç düşünmeden. Bu nedenle tanıyacaktı yeni yaşamını. Sorguları, yargıları, cezaevlerini...
Sayfa 70Kitabı okudu