"Bu kirli cam bana hiçbir şey göstermedi. Yalnız kendimi aldattım, kendi sıkıntım içinde dünyayı, insanları istediğim gibi gördüm. Hayalsiz, umutsuz, düşüncesizim. Artık çınar gölgesindeki insanlara bakamıyorum."
O günlerde ne güzel şeyler düşünürdük! Belki de hiç düşünmezdik. Kötü şeyler aklımıza gelmezdi ki! Yeryüzünde kötü şeylerin varoluşundan bile habersizdik denilebilir.