Öteye Adım Yok Ötesi
Maurice BlanchotSözler ve Alıntılar
Bende, benliğimi bozmaktan başka bir şey yapmayan biri var: bitmez tükenmez bir uğraş bu.
O çağrı boğuk gibiydi; ama gene de neşeli bir yankısı da vardı, bahçede oynayan çocukların bağrışması gibiydi: "Bugün kim ben olacak?", "Kim benim yerime geçecek?" Ardından neşeli, sonsuza kadar yankılanacak yanıt geliyordu: O, O, O.
"Onların sesini duydunuz mu?"--"Benimkini bile duymuyorum ki."-- "Öyle mi, o zaman bizi hep beklenmedik yerimizden vuracaklar."
-Biliyorum, fazladan varoluyorum, fazlalığı bile fazlalık. -Sen varolmuyorsun, ölüyorsun.
Sınırlarını açmıyor artık, kendini parçalıyor.
....varlığı birleştirmeye çabalamaktan, artık bu birliğin biraz dışına yerleşmiş olsan bile uzak dur. Sakın varlığını birleştirmeye, geçmişine bir tutarlılık katarak bir birlik ummaya, eğer böyle bir avuntun varsa, kalkma. Olduğu da su götürür zaten.
Ölmek bu mu, korku bu mu? Sessiz kaygı, bir de bu sessizlik, sözcükleri olmayan bir çığlık gibi; dilsiz, gene de sonsuza kadar çığlık atan bir kaygı.