Dostluk, Proust'a göre, her insanın mahkûm olduğu o giderilmez yalnızlığın yadsınmasıdır. Yüzey değerlerinin neredeyse acıklı bir kabullenişini içerir dostluk. Dostluk toplumsal bir kolaylıktır, tıpkı döşemelik kumaş ya da evlere çöp tenekesi tahsis edilmesi gibi. Tinsel bir önemi yoktur. Sanatçı için, yüzeylerle uğraşmayan sanatçı için, dostluğu reddetmek sadece makul değil zorunludur da. ÇÜNKÜ TEK MÜMKÜN TİNSEL GELİŞME DERİNLİK DUYGUSUNDADIR.