Bu “Çirkin” asla beyaz atlı prense dönüşmeyecekti ve hiçbir kadın onu öpmek istemezdi. Hiçbir kadın onu gerçek haliyle sevemezdi. Dünyada itiraf edilmesi bu denli zor bir başka gerçek olup olmadığını, başka insanların da kendilerinden bu denli utanıp utanmadıklarını merak ediyordu.
Çünkü bir hemşire çok uzun bir tünelin ağzında çocuğunu karşılayan bir ana gibidir ve hepsi de bu tünelden çıkarken biraz ışığın, biraz sıcaklığın ya da bir gülüşün gerekli olduğunu içgüdüsel olarak bilirler, yoksa başka bir meslek seçerlerdi.