Romanovlar’ın Son Evi
John BoyneRomanovlar’ın Son Evi Gönderileri
Romanovlar’ın Son Evi kitaplarını, Romanovlar’ın Son Evi sözleri ve alıntılarını, Romanovlar’ın Son Evi yazarlarını, Romanovlar’ın Son Evi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
... bazen bu dünyaya öyle öfkeleniyorum ki çığlık atacak hâle geliyorum. O lanet olası siyasetçilere. Ve Tanrı'ya. Savaş tacirlerine...
Sayfa 290Kitabı okudu
Savaşın yaptığı şey bu işte... Sevdiklerimizi elimizden alıyor, aileleri ayırıyor, dile dökülmez bir sefalete yol açıyor. Ne için? Akıl erdirmek imkânsız...
Sayfa 290Kitabı okudu
Sen ve ben, tasavvur edilemez bir ümitsizliğe mahkûmuz. Ya da büyük bir saadete; tasavvur edilmez bir saadete.
Sayfa 281Kitabı okudu
Biz farklı dünyalara doğmuştuk, bu kadar basitti. Nasıl ki göz rengimizi değiştiremiyorsak, kimliğimizi de değiştiremezdik.
Sayfa 270Kitabı okudu
Önemli değildi. Kimse kimdi, benim için fark etmiyordu. Ne de olsa, hayatımdaki, olmadığı biriymiş gibi yapan ilk kişi değildi.
Sayfa 234Kitabı okudu
Sersemce bir tavırla, hayatımın hâlâ, bahar mevsiminde rengârenk bir çiçek tarhı ya da harikulade bir yaşama açmak üzere olan laleler gibi, önümde upuzun uzandığını zannediyordum. Ama aslında daha çok, sonbahar mevsiminde yaprakları solup kararmaya yüz tutmuş gül fidanlarına benziyordu; canlılığından geriye yalnızca kış mevsiminin getirdiği çürüme kalmıştı.
Sayfa 175Kitabı okudu
... hayattan artık tat almıyorum. Dürüst olmak gerekirse, hiç de almadım. Almak istemiyorum.
Sayfa 123Kitabı okudu
"Hayatta, görmezden gelmenin mümkün olmadığı şeyler vardır"... “Tesadüfler vardır... hem de bize var olduklarını kanıtlayacak kadar çok. Ben bir mutsuzluk tılsımıyım... İşte, buyum ben. Hayatım boyunca beni sevenlere ıstıraptan başka bir şey vermedim. Acıdan başka bir şey getirmedim."
Sayfa 122Kitabı okudu
Keşke insan işlediği suçlar için değil de, kafasının içindeki düşünceler yüzünden tutuklanabilse.
Sayfa 95Kitabı okudu
Sersemce bir tavırla, hayatımın hâlâ, bahar mevsiminde rengârenk bir çiçek tarhı ya da harikulade bir yaşama açmak üzere olan laleler gibi, önümde upuzun uzandığını zannediyordum. Ama aslında daha çok, sonbahar mevsiminde yaprakları solup kararmaya yüz tutmuş gül fidanlarına benziyordu; canlılığından geriye yalnızca kış mevsiminin getirdiği çürüme kalmıştı.
Sayfa 175Kitabı okudu