Parçalayıp, araya ayrılığı soktuğun tüm zamanlar düşman sana artık
Bensiz attığın her adımda daha da yaklaşıyorsun yalanlara
Bensiz aldığın her nefeste soluyorsun tüm sahtelikleri içine
Tüm gerçekler senden vazgeçiyor
Git değil, kal demişti gözlerim kalbine
Öl demişti benle
İhanetinin cezası, alabildiğine bensizlikti
Acı çektireyim diye, öldürdün kendini benliğimde
Şimdi ise; sinsi bir zaman dilimi, sıradan adımlarıyla kaldırıyor cenazeni içimde
Saat, seni vazgeçiyor
Kanıyor gözlerim, anlamıyor hiçbir gece yarısı beni
Umursamıyor hiçbir gözyaşı acıdan buruşmuş tenimi
Sus! Söyleme bana o yalan küfürleri
Susarak anlat yazdığın o romanda beni nasıl sildiğini
Hayatının ön sözünde yazan; ‘’yalan’’ sevgili..
Sor kendine neden sattın ruhunu..
Söyle, uğruna öldüğüm seni ne için öldürdüğünü
Gözlerin, gülüşlerin hangi günahı oyuncak etti kendine şimdi?
Hangi mutluluğa sattın da ellerini, başka tenlere tuz oldu tenin
Sadece sor kendine sevgilim,hiç mi sevmedin?
Sen..
Önce, el oluyorsun
Sonra, son vedanın adı elveda oluyor dilimde
Ve şimdi,
Tüm saatler, seni vazgeçiyor..
