Sana Yeni Bir Dünya Gerek
Ömer SevinçgülSözler ve Alıntılar
Bir düşün, kendine gidip kendine gelmek üzere hem yol hem yolcu olmak istiyor musun?
Sayfa 13Kitabı okudu
Of ki of. Binlerce soru var zihnimde. Ruhuma huzur verecek yanıtlar arıyorum. Sürekli okuyorum, gece gündüz düşünüp duruyorum. Kimim, neyim, nasılım bilmiyorum. Bir belirsizlik var hayatımda. İnsan niçin kendini öldürür, anlıyorum bu gece. Yaşamak niçin dayanılmaz bir yük gibi gelir insana seziyorum. Bedenini ardınca sürükleyen bir gölgeyim sanki. Ben kendime rahatsızlık veriyorum. Ağlayamıyorum bile. Yalnızım. Beni dinleyecek anlayacak kimsem yok. Şimdilik tek pencerem bilgisayar ekranı. Suya zehir kusan bir yılan gibi ekrana fışkırtıyorum acımı. Niye sanalsın sen! Nerdesin! Nerdesin! Nerdesin!
Sayfa 2 - Carpe Diem KitapKitabı okudu
İblisin sözüne aldanan, nefsinin şerrinden kurtulamaz.
Unutma! Huzura durmayan huzur bulamaz..
Sayfa 196 - Ömer sevinçgülKitabı okudu
Bizi, hayvandan ayıran en önemli farkımız, kendimizin, çevremizdekilerin, dünyanın, zamanın farkında oluşumuz. Düşünebilmemiz, seçebilmemiz. Bir ışık gibi hali, geçmişi, geleceği aydınlatan bilincimiz. Niçin diye soran, öğrenen, öğrendikleriyle yetinmeyen, sürekli anlam arayışlarıyla hayatını zenginleştiren aklımız. Ve nihayet bizi hakiki insan eden imanımız.
Hayvanların kendi aralarında önemli sayılabilecek bir derecede farkından söz etmek mümkün değil. Oysa insanların birbirlerinden farkı o kadar büyük ki, anlatmak bile imkansız görünüyor.
Bir güvercin hemen yanı başındaki bir başka güvercinden pek de farklı değil ama iki insan karakter, ahlak, bilgi bakımından tamamen farklı.
Sayfa 81 - Carpe Diem KitapKitabı okudu
Biz, ancak nasıl ve niçin, diye sordukça, bilgimizi arttırdıkça, şuurumuzu geliştirdikçe insanlık merdiveninin daha yukarıdaki basamaklarına tırmanabiliriz. Bunun adı düşünmektir, akıl yürütmektir, incelemektir, araştırmaktır, daha özel bir tabir kullanırsak, ''tefekkür'' etmektir.
İnsan bilinci uyandıkça yükselir, hayvanlıktan uzaklaşır, düşündükçe, inandıkça yücelere erer. Hissettikçe, düşündükçe, yaptıkça varlaşır, inandıkça insanlaşırız. İman insanı hakiki insan eder.
Sayfa 81 - Carpe Diem KitapKitabı okudu
Ağaç bekler. Kuşlar konar, uçar kuşlar, ağaç bekler. Beklemek sevmek, özlemektir onun kaderi. Ağaç tektir, kuşlar binlerce.
Kök salar, dal sürer. Süslenir çiçek çiçek, dillenir yaprak yaprak. Meyve verir kucak kucak. Balçık emer, yavru besler.
Yolcuya handır, yorguna candır. Yananlar ona koşar, gölgesinde serinler. Halden anlar, kınamaz, ayıplamaz, dert dinler.
On kolludur, yüz dallıdır, bin dillidir. Yakarır! Tevekkülldür, sabırdır, sebattır, şefkattir. Ağaçtır.
Sayfa 11 - Carpe Diem KitapKitabı okudu
Okumaların sonucu anladım ki, kimi yazarlar büyük sapma içindeler. ''İnsan niçin bu dünyada, nereden geliyor, nereye gidiyor, ölüm nedir, bu varlıkları yaratan kimdir, niçin yaratılmıştır?'' gibi binlerce temel soruyu umursamıyorlar. Dile getirmeseler de söyledikleri şu.
Bu dünyaya her nasılsa gelmişiz, yaşarız ve ölürüz, öyleyse bu kısacık hayatımızın tadını çıkartalım, gülelim, eğlenelim, kam alalım dünyadan.
Bu tür yazarlar, sanatı bir güzel uğraş olarak görürler. Bir oyun, bir tür eğlence, hatta bir nevi uyuşturucu. Samimi duygularını sanat yoluyla dile getirmek gibi bir niyetleri yok. Biçimsel olarak böyle belki, öyleymiş gibi bir izlenim uyandırıyorlar ama yapay bir pırıltı bu.
Sayfa 92 - Carpe Diem KitapKitabı okudu