Şeyh Bedrettin, Tanrı 'yı bir yaratan değil, bir yaratık olarak düşünmüştü. Cennet ve cehennemin dünyada olduğuna, insanın öldükten sonra bedeninin çürüyeceğine ve asla yeniden yaşamayacağına inandı. Bir yerde şöyle diyordu:
Ay ve güneş herkesin lambasıdır.
Hava, herkesin havasıdır.
Su, herkesin suyudur.
Ekmek, neden herkesin değil?