Kafanız bozuk, birşeylere canınız sıkılmış, oturuyorsunuz TV karşısında boş bakıyorsunuz kanalları dolanırken. O da ne? Süt oğlan! Yüzünüzde bir tebessüm, başlıyorsunuz izlemeye. Belki 637392 kere izlediniz ama yine de takılıyorsunuz ve ruh haliniz bir süreliğine güzelleşiyor.
Çok net söyleyebilirim ki Orhan Kemal’i okurken de aynı hissiyatta oluyorum. O filmdeki samimiyeti ve sıcaklığı; öykülerinde, karakterlerinde , satırlarında yakalıyorum. Yine bu hissiyatı fazlasıyla hissettiren bir kısa öyküler kitabıdır Sarhoşlar.
Çukurova’nın geçim derdindeki insanlarını, yaşamlarından kesitlerini süsten uzak yalın ve şiveli diliyle anlatır, yormadan, su gibi akar gider. Bazı öykülerinde tebessüm yüzünüzden eksik olmaz bazılarında ise bu geçim derdi öyle ağır gelir ki canınızı yakar.
Peki geçim derdindeki insanın hayatı kısa süreliğine de olsa nasıl güzelleşir? Eline geçen 3-5 parayla şarapla ‘Kayıntı’ yapar, hem karnı doyar hem zihni. İnsanın aklına öyle işliyor ki şarabı kaptığın gibi karşına çıkan ilk banka oturup güzelleşesi geliyor, tabi Kabahatler Kanunu’na rağmen !
Kısa kısa öyküleriyle Orhan Kemal’in en sevdiğim ‘alçakgönüllü’ kitabı oldu diyebilirim.
