"İnsanı ısıran ve sokan kitaplar okumalıyız, okuduğumuz kitap bir yumruk indirerek bizi uyandırmıyorsa ne işe yarar?" Diyor ya Kafka, işte aynen öyle bir kitaptı Sarı Selim..
Biraz gecikmeli de olsa an itibariyle bitti. O kadar çok bölüm işaretledim, o kadar çok not aldım, öylesine etkisinde kaldım ki, kitabın kapağını kapatmış olmama rağmen bütün o tarihî kahramanlar hâlâ gözlerimin önündeler sanki.
Hep diyorum: Zaman makinem ya da kanatlarım yok, ama neyse ki kitaplarım var.
Kitabın son bölümüne, son sayfalarına geldiğimde Sarı Selim hakkında yanlış değilse de, yanlı ve yetersiz bilgi sahibi olduğumu gördüm. Ve istemsizce Frederick Pollock'un:
"Bir kitap okuyan her şeyi bildiğini zanneder. İkinci kitabı okuyan kuşkuya düşer. Üçüncü kitabı okuyan ise hiçbir şey bilmediğini anlar.." Sözü dönmeye başladı kafamın içinde.
Bilmediğim bazı Türkçe sözcükler de dahil olmak üzere bu eser sayesinde sahip olmadığım birçok bilgi de edindim.
Yazarın biçemini çok beğendim. Okuduğum ilk kitabıydı, şüphesiz son kitabı olmayacak. Benim için benzersiz bir tarihî yolculuktu. Aslında, bu yolculuğun çabucak bitmesini istemediğim için kitabı bitirmek istemedim galiba.
Oturduğumuz yerden tarihî, tarihî şahsiyetleri yargılamak; bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olmak...
Ben bu hastalıktan kurtulduğumu sanıyordum. Anladım ki tamamen iyileşmemişim. Demek ki kendimi daha sıkı bir sağaltıma tabi tutmalıyım. Daha çok okumalıyım. Daha çok düşünmeliyim.
Anlamak, öğrenmek, bilmek için!
