..öyle yüksek bir iyimserlikle ve öyle uysal bir kabullenmişlik duygusuyla söylüyordu ki, dikkat etmemek mümkün değildi. Kadın, dünyadaki tüm derde tasaya sonsuz bir hoşgörüyle tek başına meydan okuyordu sanki.
Çiğnediği lokmayı son anda yuttu ve parmağındaki yüzüğün soğuk, alışılmadık teması üzerine düşünüp durdu. Nisan’a kalsa bu temasın soğukluğunu asıl dert edinen oydu.