İnsanın yüzlerce kilometrelik bir yolu yürüyebilmesi için, o yüzlerce kilometrelik uzaklığın sonunda kendisini iyi bir şeyin beklediğine inanmış olması gerekir.
En duyarlı yüreklerin zehirli besini,
Sensiz mutluluk haramdır bana,
Gel ey tatlı melankoli, gel avut beni,
Gel, dindir acılarını karanlık yalnızlığımın,
Ve gizli bir tat ver
Aktığını duyduğum şu gözyaşlarıma.