Sekiz
By Mineİletiler
Ben Eyaz. Küçüklüğümde, masallar yerine, seri katilleri anlatılırdı. Şimdi uykuya düşerken, o habis fısıltı kulağıma erişemez. Ki ben seri katilleri affettim. Şimdi katliamların kızıyım. Onları dinliyor, vicdanla konuşuyorum. Sizce susabilir miyiz? Benim yatağım, yastığım ekmek kırıntılarından dikilmişken benim uyumama izin verirler mi dersiniz? Uyuyabilirsem, sizin rüyalarınıza da onların ağıtlarını fısıldayabilir miyim?
Yoksa yatağınıza serpiştirdiğim ekmek kırıntılarını yemek mi isterdiniz? “
Sekiz
“Sesin Ğ’siydim ben. Var olabilmek için diğerlerine muhtaç, tek başına aciz, tek başına hiçtim ben. Sessizlerinde ıssızı, yutulmaya mahkum, önceliği olmayan.
Yine de ne mühim iniltiydim.
Olamazdım ya ağrısız ben, olamazdı ağrı bensiz diğer nice ender kelime gibi.”
Beş şimdi wattped’de…
Ah biz ne çok isteriz, görmemeyi….
Bende ki iki delik kapatılmadı. Neler denedim inanın! Bir kuşa gidip tek tek oysun istedim. Az az, yavaş yavaş alsın istedim görümü. Kuş zehirleneceğinden korktu. İnsanlığıma dokunmak istemedi. Sonra bir horoza gittim, sen asil hayvansın. Sana bir şey olmaz dedim. Horoz, istemem benim gibi binlerce asil ne de çabuk zehirlendi, bir bilsen dedi. Ardından bir kedi. Sizler, kediler dünya dışı yaratıklardansınız. Birkaç tırmık yeter bana dedim. Gerindi ve uğraşamam senle dedi. Sonra bir koyundan yünlerini istedim. En azından kapatayım dedim. Senin beyazlığın gözlerimi karartsın. Koyun güldü, çobanım için bunlar, sana veremem dedi. Şimdi burada Yediz olsaydı La Fontaine masalları sunardı bize. Hangi hayvanın beni kurtaracağını o bilirdi. Çobanın koyunu keseceğini o bilirdi. Yediz burada yok! Sekiz