Sözler ve Alıntılar
Her sofranız aynı duayla tatlansın...
Bir babaanne duası bu.
Artsın eksilmesin. Dolsun da taşmasın. Az çok olsun da, bereket yok olmasın. Âmin.
Çocukluğumuza ondan mı hasretiz?
Hz. Âdem hiç çocuk olmadı. Bir yetişkindi var edildiğinde. Acaba, içimizde duyduğumuz bu daim sıklet, eskiyi sürekli özlemek, hiç olmadığımız gerçek bir çocukluğun özlemi olmasın. Genetik hafızamda çocukluksuzluk varsa, demek ki neyi özlediğimi bile bilmeden özlememden normali yok. Kim bilir, çekirdekte olmayan o çocukluk, kimini de zalim ediyordur.
Dil saftır kederden amma güler yüz ister
Hub olmayana neyler ayine-i mücella
Sayfa 22 - Hayykitap YayıncılıkKitabı okudu
Farkındasınızdır, neye nostalji diyorsak elimizden uçup gidiyor. Nostalji yaşamayan şey haline geldi.
Köyümde düğün okuntusu halen sabunla yapılır.Gelenekler bitmiş değil.
Eskiler düğünlere davet edecekleri misafirleri okuntuyla çağırırlardı. Okuntular davetliye göre değişirdi. Dünür evine yakın olanlar, bir top kumaş, giysi, yemeni eşliğinde şekerlemelerle, uzaklık arttıkça da, iki bisküvi arası lokumla. Hale vakte göre değişirdi okuntular.
Nerede o eski günler..
Bir sokak dolusu çocuktuk. Şefkatli bir eski zaman kadının ellerinden naneli şekerler yedik. Büyüdük. Başka başka türlü baktık hayata, başka türlü düşündük. Öğretmenler, eczacılar, mühendisler, çiftçiler, mandıracılar oldu. Anne baba oldu herkes. Kara çarşaflı babaanne elinden nane şekeri yiyenlerin hiç biri ötekine "öteki" gibi bakmadı hiç.
Bu bir protestodur. Gelenekle beslenen, içinden hayatlar akan bir ülke insanının sofrasında gördüğü COLA şişelerine isyandır bu kitap.
Gelirinin bilmem şu kadarını savaşlara aktaran şirketlerin allayıp pullayıp çocuğumu zehirlemelerini istemiyorum.
Bizim kolalarımız yok ama gülümsememiz var, şerbetlerimiz ve sularımız. İncecik bir kültürümüz var, inceliklerimiz.
Bu bir davettir. Kırmızı şeritli plastik şişelerden bir şey içmek istemediğimizi söyleyelim davetidir.
Sayfa 19