Tek bildiğim bunu her yaşadığımda tekrar tekrar umudumun kırılıp hayal kırıklığımın artması oluyordu. Biliyordum ki her yeni bir ilacın denenmesiyle birlikte ben ve vücudum daha da kötü bir yola doğru ilerliyorduk. Parçalara ayrılmış bir ağaç gibi hissediyordum kendimi. Doktorlar bana ne kadar çok ilaç dayarlarsa, ben de sona o kadar çok yaklaşıyordum.