Bense seni bekliyordum;
bir yaşama, bir kente ve hepinize veda ederken
en çok seninle kucaklaştığımda
anlayacağımı biliyordum,
geri dönüşsüz bir yolculuğa çıktığımı.
Gözyaşlarımı bekliyordu, şimdi değildi sırası,
biraz sonraydı.
Oturduğum koltuktan, akıp giden görüntülerin
uzaklığında
yüzümün anlamlarının yitip gittiğini
seziyordum.
Sevgiliye duyulan özlem kadar büyüktü
seninle vedalaşmaya duyduğum da.
Gelmedin, bilmeliydim...
Ben de gelemezdim.
O günden sonra,bekler oldum,
boşluğunu doldursun diye;
"yazmadın."