“Şeytanın ta kendisi o; ete kemiğe bürünmüş şeytan! Ben istemeden beni boyunduruk altına aldı.”
Genç toprak ağası Yevgeni, babasından kalan çiftliği işletmek üzere yerleştiği mülkü için yoğun bir çabaya girer ve kısa sürede, uğraşlarının meyvesini toplamaya başlar. Belki çiftlik yaşamının sakinliği belki Yevgeni’nin deli çağları artık siz neye yormak isterseniz, kahramanımızı tetikleyen bir durum ortaya çıkar: kadın..
Kendince düşünür taşınır, sonrasında gerekçesini de bulur. Bu muhtemel ilişki gözlerden uzak, ucunun ahlaksızlığa varmayacağı dahası da sağlığı için belirlenmiş sınırlar içerisinde kalmalıdır.
Konuyu açabileceği birini bulur, sonuç olarak eşi şehirde çalışan bir kadın Yevgeni için uygun görülür. Açmazların ilk düğümü de böylece atılmış olur.
Kahramanımız Yevgeni evlenene değin bu ilişkiyi sürdürür. Aşık olduğu için evlenmek yerine, evlenmek zorunda olduğu için aşık olmayı seçer ve kıskançlığını göz önünde bulundurarak pek de güzel sayılmayacak zengin bir kadınla hayatını birleştirir.
•“Gelecekteki hayatım, benim için, zedelemekten her zaman kaçınacağım bir kutsallıktır. Ve geçmişte, bekârlığım sırasında olmuş bitmiş ne varsa, artık toprağa gömüldü.”
Geçmiş üzerine bu cümle ile sünger çektiğini düşünse de bir açmazın içinde bulur kendisini.
Bu küçük anlatı bizi sonuç kısmında iki varyasyon ile karşılıyor, içiniz hangisine elverir bilemiyorum ama ikisi de sarsıcı oldu benim için..
Kitapla kalın
Anna Karenina ve 
Kroyçer Sonat ve 
Aşkın Metafiziği ne de değinilmiş.
Peki neden
