Küçükken her sıkıldığımda okuduğum bir masal kitabıydı. Her okumaya başladığımda sanki hiç okumamış gibi heyecanla dolardı içim. Kül Kedisi hayali arkadaşım olmuştu birden. Aynı gün içerisinde tekrar tekrar okuduğum bile olmuştur bu masal kitabını. Kül Kedisinin iyi olan kalbi yaşadığı talihsizliğe üzülmeme neden oluyordu. Bu kadar iyi bir insan neden üzülmeyi hak eder ki diye masal kitabını sorgulamaktan alamıyordum kendimi o zamanlar. Kül Kedisi masalı sona yaklaştıkça hem hüzünlenir hem de mutlu olurdum. Hüzünlenirdim çünkü masal bitiyordu, mutlu olurdum çünkü mutlu sona yaklaşıyordum. Nihayet Kül Kedisi mutlu olacaktı... Bu masal kitabı bana sorgulamayı öğreten ilk masal kitabıdır. Onun içinde bu masalın yeri bende başkadır.
