Mümkünse içinde bulunan filmleri izleyerek, kitapları okuyarak, tablolara bakarak okunası. Lapus lapuzi mavisine aşina olanlar, sinemacılar, felsefeyle,psikolojiyle, resimle ilgli olan herkese göre bir kitap bu. Lars Von Trier ve Tarkovski ancak bu kadar özenle değerlendirilebilirdi. Kitabın en etkileyici bulduğum yanlarından birisi; eleştirmenlerin, seyircilerin, yorumlayanların hatta sanatçının kendisinin bile kişisel analizinin ötesinde bakışı. ''Önce bil'' diye sesleniyor ve eserlerin çırılçıplak haline işaret ediyor. Filmleri ovuşturarak ateşe atmıyor, bilakis toz tanelerinin ne denli zarar vediğini ortaya çıkarıyor. Yani; Filmlerin, tabloların bir yerinden tutup, eserlere yazık etmiyor aksine aslolanı şefkatle sarıp bulunulan yerlerle, olan yerlerin birbirinden uzaklığını sunuyor. Uzaklığının uzaklığı'nın farkında mısın diye fısıldıyor. Öyle bir emekle hazırlanmış ki, anlayabilmek için benzeri emeklemeyi de gerektiriyor esasen. Tutulmuş aynalara bakmak, bakmaya cesaret edebilmek için en güzel fırsat doğrusu. Satır satır bakmalı, isim isim araştırmalı, dönemleri , sanatçıları tanımalı önce. Yüreğimize döndüren yönelimi, harekete geçiren devinimi, bilginin önemini, deneyimlerin değerini keşfetmeli, sonra bakmalı tekrar tekrar ifadelere, sahnelere sonra onlara bakan halimize, neredeliğimize tüm içtenliğimizle, makyajlarımızı silerek, ayakkabılarımızı çıkararak....
