Sözler ve Alıntılar
Tanım gibi tanım..
İşte, ben felaket olaylarının ardından kamu alanını hedef alan, ayrıca felaketleri ‘heyecan verici piyasa fırsatları olarak’ gören bu örgütlü saldırıları ‘felaket kapitalizmi’ diye nitelendiriyorum.
Felaketleri bile insan sömürüsü için fırsat gören kapitalizm...
Katrina Kasırgası’nın öncesinde okullar dairesi toplam 123 devlet okulunu idare ediyordu; şimdiyse bu sayı sadece 4’e inmiş bulunmaktadır. Fırtına’dan önce şehirde sadece 9 tane özel okul vardı; şimdi bu sayı 31’e ulaşmış durumdadır.7 New Orleans’ın öğretmenleri eskiden güçlü bir sendika tarafından temsil edilirlerdi; şimdiyse sendikanın yaptığı anlaşmalar paramparça
edilerek yırtılmış ve 4.700 sendikalı öğretmen işinden olmuştur. Genç öğretmenlerden bazıları özel okullar tarafından işe alınıp maaşları düşürülmüştür, ama çoğu işsizdir.
Paradigmalar hızla değişirken analizleri iyi yapmak lazım..
Friedman, hareketini, piyasayı devletten kurtarma girişimi olarak çerçevelendirmektedir, fakat onun pürist görüşü çok farklı bir şekilde gelişirken, gerçek dünya olup bitenlerin kaydını takip etmektedir. Geçtiğimiz otuz yılda Chicago Okulu politikalarının uygulandığı her ülkede ortaya çıkan
durum, az sayıdaki büyük korporasyon ile genellikle zengin bir politikacılar sınıfı arasındaki güçlü bir egemenler ittifakı (iki grup arasındaki muğlak ve sürekli değişen çizgilerle birlikte) şeklindedir. Rusya’da ittifak içinde yer alan milyarder özel oyunculara ‘oligarklar’, Çin’de ‘prensler’, Şili’de ‘piranalar’, ABD’de Bush-Cheney kampanyasının ‘öncüler’i denmektedir. Piyasaları
devletten kurtarmanın çok uzağında olan, siyasal alanın ve şirketler dünyasının bu elit kesimleri, daha önce kamu alanında bulunan değerli kaynaklara (Rusya’nın petrol sahalarından Çin’in kolektif topraklarına, Irak’ta yapılacak işler için teklifsiz yeniden yapılandırma ihalesine kadar) sahip olma hakkını elde etmek için kolaylıkla bir araya gelmektedirler.
Tarihin sonu denilen kavramın da sonuna doğru geldiğimiz günlerde..
Toplumun nasıl idare edileceği konusunda ikili bir konsensüs söz konusuydu artık: Siyasal liderler seçimle işbaşına gelmeli, ama ekonomiler Friedman’ın kurallarına göre yönetilmelidir. Francis Fukayama’nın dediği gibi, ‘tarihin sonuydu bu; “insanlığın ideolojik evriminin son noktası”.
Kısacası bütün ülke mesajı almıştı: Direniş ölüm demekti.
Sayfa 102 - AGORA
Bu şey değil mi ya..
Kriz meydana geldiğinde alınan önlemler, pusuya yatmış bekleyen düşüncelere dayanır.
Güzellik, doğruluktur, doğruluksa güzellik.
Hepsi bu ,yeryüzünde bildiğin ve bilmen gereken her şey..