oluk oluk akan vajinamın içinde kertenkeleleriyle oynayan bir kadınım. Tutunmadan yükseldim..., güneşi bile geçtim, karanlığın gözlerini çaldım..; vahşetim bundan.
“Aydınlıkta ve kendimsiz uyumam mümkün mü?
Yani soluma döndüğümde pazartesiyse ve yatağın altından hiç ses gelmiyorsa, kimse cebinden bir şiir düşürmemişse..Bükülmüş, kızgın dudaklarınla bana yardım edemiyorsun..Bense beni öldürmek istiyorum..Offf müzik, müzik karıştırıyor kafamı..”
Bir şey kaskatı kesilip oturuyor yüzümüzde;
yemek yerken,televizyon seyrederken,fal bakarken...
Sessizlik oturuyor ensemizde,koltuk altlarımıza,nefes aramıza...
Onunla benim arama