Təsadüf nəticəsində Varis Yolçuyevin “Son məktub” kitabını oxudum. Məzmun olaraq mənə xitab etməsə də, yazıçının qələmini çox sevdim. Kitabın dili sadə, axıcı olmaqla bərabər cümlələr, ifadə tərzi çox təsirli idi. 1000 kitapda ən çox alıntı paylaşdığım kitab ola bilər)
Sujet xəttini, ifadə tərzini çox bəyənsəm də, sonunu belə görmək istəməzdim. Heç bir qadın sevilmədiyi, seçilmədiyi yerdə qalmamalı, kitabdakı kimi ömrünü çürütməməlidir. Ümumiyyətlə, istər qadın, istərsə də kişi ilk özünə hörməti bacarmalıdır ki, digərlərindən eyni şəkildə qarşılıq ala bilsin. Siz siz olun Nailə kimi etməyin :)
