Şimdiye kadar okuduğum en berbat seri. Öncelikle kızın gelgitli kararsız hallerine herkes gıcık olmuştur orası net. Zaten kitabı okurken bunu göze alarak başlamıştım. Ama ummadığım şey bu kadar abartılan Maxon karakterinin fos çıkması, bu kadar kötülenen Aspen karakterinin ise serinin genelinde aklı selim davranan tek kişi olmasıydı. Maxon'da açıkçası gerçek bir aşk hissedemedim. Kızımız gelgitli olduğu gibi esas oğlumuz da bayağı bir kararsızdı. Çiçekten çiçeğe konan arı gibi öpmediği, iltifat etmediği, köşede kıstırmadığı kız kalmadı buna rağmen soluğu Amerika'nın yanında aldı ve pişkince bunları anlattı. Sinirden çıldırdım resmen. Yazar son sayfalarda bir toparlama çabasına girmiş. Mektuplarla olsun, son anda vurulduğunda aşkım kalbim sana ait demeler olsun ben bunları okurken kitabın genelinde çizilen Maxon karakteriyle çeliştiğini düşündüm. Resmen sonlarda Maxon'ı biraz parlatayım aşkını belli edeyim demiş. Kız desen bir Aspen'le öpüşüp koklaşıyor bir Maxon'la. Bazen kızın Maxon'ın ona olan davranışlarını hakettiğini düşünmedim değil. Bir de Maxon'ın başkasıyla işi pişirdiğini görünce tam badass kız moduna girecek sonra sarayınızı başınıza çalın diyip gidecek dedim yok iki lafa tırıs tırıs geri saraya döndü. Aspen desen kızdan vazgeçmeyi bekliyormuş gibi hemen Lucy ile match oldu. İki de bir çok iyi korunan bir kaleye asilerin baskına gelmesi çok saçmaydı. Kitapta çok şey eksikti bir ara ben ne okuyorum dedim. Betimleme hiç yoktu neredeyse hangi dönemdeyiz teknoloji var mı yok mu hiç bir şey anlayamadım. Çok yüzeysel yalapşap bir kitap olmuş.
