SPOİLER İÇERİR.
Kitabi bir hocamın tavsiyesi üzerine okudum ve kitabı elime aldığında “çok sıkılırım ben bundan,okuyamam” gibi ifadelerde bulundum fakat kitap beklentilerimin çok üzerinde oldu.Daha ilk sayfalardan itibaren beni etkisi altına aldı.Kitapta bir ölünün hayatını anlatıyor ailesini,arkadaşlarını ve en güzeliyse aşkını... öldükten sonra bile çevresindekilerin mutluluğunu isteyen bir kızı.Kitapta kızın yaşayamadığı hayatı taşıyan anneyi,kızını koruyamayan bir babayı,masumca “Canı acımış mıdır anne ?” diye soran kardeşi ve her gün mezarına giden sevgiliyi anlatıyor.Ne kadar ani bir şekilde ölümle beraber çevremizdekileri üzebiliyoruz,onların hayatlarını değiştirebiliyoruz.Kitapta ölüm ve aşk güzel bir şekilde işlenmiş. Hem gencecik bir kızın sevgilisi için yaptıkları sevgilisinin ise o öldükten sonra günlüğünü okumasıyla beraber keşke daha “önce tanışsaydık” pişmanlığı. Ölümün ardından sonra herkes etkileniyor,hayattan zevk alamıyor fakat zamanla ölümde hayatımızdan geçip gidiyor. Kızının ölümünden sonra ağlayan anne,baba artık gülebiliyor, her gün mezarımıza gelip konuşan,dertlerini anlatan sevgilimiz artık bir başkasını seviyor,başkasında buldu ölen sevgilisini. Herkes ölümü bir şekilde değiştirdi, değişmeyen tek şey, yine de ölümü kimse unutamadı. Yine de o ailenin aklında küçük kızları,sevgilisinin aklında güzel bir aşk kaldı,yaşanmış anılar,o tatlı atışmalar kaldı. Hayatlarından genç bir kız geldi ve geçti.
