İçimizde bir yer,kristal denizaltından sonra okuduğum üçüncü kitabı yazarın.Diğer iki kitap ile tamamen bağımsız bir anlatım türü kullanılmış. Hikayeyi cok sevemesemde ilginç bir şekilde sonunda ne olacak acaba diyerek kitabı sonlandırdım. Aklımda şöyle bir soru kaldı;peki sonra ne olacak ?
.
40 yaşında bir adamın hayatı anlama ve anlamlandırma yolculuğu, neyi ne için yaptığı ve yaşadığıyla yüzleştiği, yalnızlığın en derin, ihtiras ve beşeri aşkın en yoğun tasviriyle anlatıldığı akıcılığı yüksek bir kitap.
.
Ana karakterin iç sesinin satırlara yansıması bir kitapta en sevdiğim şey. Genelde o iç seste devamlılığa ait bir şeyler mutlaka buluyorum. Kalemini, kullanılan üslubu beğendiğim gerçekçi bir yazar.
.
En sevdiğim paragraf, alıntı;
Nilüferler; yalnızca bu çiçekler hep bir yerlere gidecekmiş gibi azade ve özgürce oluyorlar ama küçük bir havuzun içinde bir yere gitmeden yaşıyorlardı. Hayatta böyle bir şeydi benim için; hep bir yere gidecekmiş gibi duran, yalnız ve bir yere gitmeyen bir çiçek. Bütün hayatın özeti buydu. Ben bir yere baglanmadim ve bir yere gitmedim,öyle solgun bir nilüfer gibi bir havuzun içinde yalnız başıma durdum, köklerimi salamadım, ne olduğum yere saglamca yerlestim ne başka diyarlara yerleştim.İçinde bulunduğum havuzla birlikte kirlenip eskidim. Bana bakanlar,beni seyredenler,beni sevenler oldu ama kimse yakasına takmadı beni kimse odasına koymadı, kimse sulayip büyütmek için uğraşmadı onlara ihtiyacım olmadığını,havuzumda tek başına yüzebilecegimi düşündüler. Bende yüzdüm kederi, yalnızlığı, kirlenmeyi öğrendim ve hayata benzedim...
