Terapi
Levent MeteSözler ve Alıntılar
Ayrıca raflara dizilmiş binlerce kitabın ortasında kendimi tuhaf bir biçimde daha güçlü hissediyordum.
Öyleyse o hüzünlü bakış kimindi? İnsan aynı anda hem zalim ve acımasız hem de mazlum ve çaresiz olabilir miydi ?
Şimdilik suyu üzerinde kalmayı sürdürmek yeterliydi , sonunda beklediğim gemi ufukta görünecek , beni bu kâbuslar denizinden alıp götürecekti.
“Herkesin içinde bir sürü kimlik var , değişik zamanlarda değişik kimliklerimizle ortaya çıkıyoruz , tıpkı ‘İyi Kötü ve Çirkin’ filminde olduğu gibi.”
Acı çekmesi gerekse , elini kestiği anda duyulan türden bir şey olurdu bu en fazlasından.
“Açılmaması gereken bir kapıyı mı açtım , hangi tekinsiz güçleri ya da yaratıkları serbest bıraktım?”
Hüzün zayıflıktı çünkü ve zayıflık her çeşit demir yüreğin açık unutulmuş arka kapısıydı.