Çocuklarımıza sarılmalıyız, onları eleştirmek yerine sevgimizi hissettirmeli, onları hayata güvenle hazırlamalı, yüreklendirmeliyiz. Unutmayalım ki, çocuklarımız bizim aynadaki yansımalarımızdır.
Acıların en büyük darbesi, insanı o acının yaşandığı zamana mahkûm etmesidir. Bugüne ve şimdiye gelmemeniz için elinizi, kolunuzu, aklınızı ve yüreğinizi bağlar. Acılarınıza tutunmaktan vazgeçip onları salıverin, geçmişi geçmişte bırakıp bugüne gelin ve hayatınızı tam bulunduğunuz yerden yaşayın...
Sevdiğiniz insana bir süre sonra ne yazık ki, seni seviyorum demeyi unutuyorsunuz. Sevmediğinizden değil, aklınıza gelmediğinden. Belki de başka öncelikler zamanla sevginin önüne geçiyor.
“Demek ki, herkesin sorunları olabiliyor.”
“Herkesin sorunları olabiliyor değil, herkesin sorunları var. Önemli olan o sorunlarla nasıl başa çıkabileceğini bulmak ve uygulamak.”
korkularımız içgüdüsel değildir.
korkuyu ve korkmayı sonradan öğreniriz. ve korkularımız bulaşıcıdır. birilerinden bize bulaşmıştır, bizden de birilerine bulaşacaktır..