The Master and Margarita
Mihail BulgakovSözler ve Alıntılar
… İt arxa ayaqları üzərində dayanıb ön ayaqlarını çiyinlərinə söykəyərək az qala yerə yıxacağı sahibinin üzünü yaladı. Prokurator kresloya əyləşdiyi zaman Banqa da ağzını geniş açıb ləhləyərək sahibinin ayaqları önündə uzandı. Gözlərindəki sevincdən isə məlum idi ki, bu cəsur köpəyin dünyada qorxduğu yeganə şey olan tufan artıq sona çatmış və o yenidən burada, sevdiyi, hörmət etdiyi və dünyada ən güclü, hər kəsin hökmdarı hesab etdiyi o insanın yanında idi, hansının ki sayəsində it həm də özünü bir imtiyaz sahibi, ali və xüsusi bir məxluq hesab edirdi…
… Ay işığından kolonnada ilə ayrılmış taxt alaqaranlıqda olsa da, pilləkənlərlə yatağa bəyaz bir lent uzanırdı. Və yalnız həqiqətdə onun ətrafında baş verənlərlə əlaqəsini kəsdikdən sonra prokurator ayağa qalxaraq dərhal bu parıldayan cığır boyu yola düşərək düz yuxarı üzü Aya yönəldi. O hətta öz yuxusunda sevincindən güldü də, bu şəffaf mavi yol üzərində hər şey o dərəcədə gözəl və təkrarolunmaz idi. Onu Banqa və tüfeyli filosof müşayiət edirdilər. Onlar nə barədə isə olduqca çətin və vacib bir şey haqqında mübahisə edirdilər və heç kəs digərinə üstün gələ bilmirdi. Onlar heç bir nöqtədə bir-birləri ilə razılaşmırdılar və söhbətləri də nəticədə bir o qədər maraqlı və tükənməz olurdu. Bugünkü edamın ən bariz bir yanlış anlaşılma olması öz-özlüyündən məlum idi — axı bütün insanların yaxşı olması kimi inanılmaz dərəcədə absurd bir şeyi iddia edən filosof düz burada idi, deməli, o sağ idi. Və təbii ki, belə bir insanı edam etmək barədə düşünməyin özü belə tamamilə dəhşət verici bir şey idi. Edam baş tutmamışdı! Baş tutmamışdı! Tam bədirlənmiş Qəmər istiqamətində yüksələn bu səyahətin bütün gözəlliyi də məhz bunda idi …
Bazen bir insanı mahvetmenin en iyi yolu, kendi kaderini seçmesine izin vermektir.
“Think, now: where would your good be if there were no evil and what would the world look like without shadow?”
Sayfa 405 - Vintage ClassicsKitabı okudu
The tongue can conceal the truth, but the eyes never! You're asked an unexpected question, you don't even flinch, it takes just a second to get yourself under control, you know just what you have to say to hide the truth, and you speak very convincingly, and nothing in your face twitches to give you away. But the truth, alas, has been disturbed by the question, and it rises up from the depths of your soul to flicker in your eyes and all is lost.
Zorlamayın :)
Her sabrın bir sınırı vardır.
Sayfa 202 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
