Sözler ve Alıntılar
Bir Dursun savunucusundan beklemediğim bir itiraftı tşk
Dursun’un bazı kereler keyfi yorumlarda bulunduğu da bir gerçektir. Ayetlerin bir kısmını tahrif ederek, hoşgörü sınırlarını zorlamıştır. Bazı ayetlerin tahlil ve tasvirlerinde bu açıkça görülecektir.
Yüzeysel, sığ bir bakış, karanlığı temsil edenin kullandığı metottur. Kasıtlı bilgi de karanlığı sevenlerin, hoşgörüsüzlüğüdür.
İslam'da "hoşgörüsüzlük" yoktur.
Biz senden önce yalnız kendilerine vahyedilen erkeklerden başkasını elçi göndermedik...” (Enbiya:7, Diyanetin çevirisi)
Kadına; erkeğin haklarından hiçbiri verilmemiş. Cennet anaların ayakları altındadır söylemi de avutmacadır. Öyle olsaydı önce doğurgan olandan, yani Havva’dan, Adem sureti yaratılırdı. Sırf Adem’in yalnızlığı giderilsin diye, yani ‘keyf’i için ona eş olarak, Havva’nın yaratıldığı Kur’an’da sabittir.
Kur’an’da insanın iradesini kilitleyen o kadar çok ayet var ki...
“Başa gelen her musibet Allah'ın izniyledir...” (Teğabün 11)
Hani bela, musibet gibi şer fiiller insanın iradesinden çıkardı? Sorumluluk insana aitti? Bir kimsenin şer fiili işlemesi, O’nun iznine, oluruna tâbidir.
“Eğer Allah onlara yazmamış olsaydı, mutlaka onlar dünyada azap çekerlerdi. Ahirette de onlar için azap vardır.” (Haşr 3)
Erkek egemen din
(Diyanetin çevirisi, Nisa suresi Ayet 34):
‘Allah kimini kimine üstün kılmasından ötürü ve erkekleri mallarından sarf etmelerinden dolayı, erkekler, kadınlar üzerine hâkimdirler, iyi kadınlar, gönülden boyun eğerler ve Allah’a korunmasını emrettiğini, kocasının bulunmadığı zaman da koruyandır. Serkeşlik etmelerinden endişelendiğiniz kadınlara öğüt verin, yataklarında onları yalnız bırakın. Nihayet DÖVÜN. Size itaat ediyorlarsa onların aleyhine yol aramayın doğrusu Allah yücedir. Büyüktür.’
Onda zulmün südur etmesi mümkün değildir.
Tevbe, Ayet 5:
“Hürmetli aylar çıkınca, putatapanları, bulunduğu yerde öldürün. Onları yakalayıp hapsedin. Her gözetleme yerinde onları bekleyin. Eğer tövbe eder, namaz kılar ve zekât verirlerse peşlerini bırakın. Doğru Allah bağışlar ve merhamet eder.” (Çeviri Diyanetin.)
Burada ‘hoşgörünün’ hâkim olduğunu söylemek mümkün mü?
Hani, herkesin dini kendine idi?