Şahsen ben, Fikretçiğim, iyi bir mısrayla karşılaştığımda ruhumda bir kıpırdanma ve bir yükseliş hissederim, sokağıma ve evime yukarıdan bakarım, masanın başında okuyup yazan Mesut'a yukarıdan bakarım, giderek odam küçülür, evim ve sokağım küçülür, Mesut önce Mesutçuk olur, sonra herhangi bir adam, sonra bir insan, bir hayvan, bir canlı, bir nesne, ve kaybolur; her şey önemini yitirir ve işte o noktada bana göre gerçek şiir başlar.