Ne yana dönsem kırmızı bir ateş çemberi. Yel değirmenleri, kırık dökük sözcükler dönüyor;yavaş,ağır, yaralı zamanlarımı hatırlatarak. Bir mısra,bir cümle dilime yapışan. Dağları gölge yapıp sırtıma, bahçedeki yaban otlarını bıraktım.. (Ah biriktiren kumbaradır kalbim )