Bir işin içinden çıkamadığım, dönüp dolaşıp cümleleri kafamda toplayamadığım bir incelemest* kısmından merhaba.
Henüz etkilememesi için meraklısına notlar kısmını okumadım. sadece okuduğumu yorumlayacağım, bu kadar, konumuza dönelim efenim.
Konumuz Attilâ İlhan olunca, ister istemez cümle içeriğe kaçıyor, bilgilendirmesi benden.
Yağmur Kaçağı'nda biraz işin gerçekliği var. Elbette Attilâ İlhan kaleminden vazgeçmemiş fakat gerçekçiliği biraz daha ön plana savurmuş. Kişisel yaşanan aşk, toplumla durulmuş; "Sevişemeyiz, yarın iş var!" buyurmuş. Dediğim ve paylaştığım gibi, genel tonu gerçekçilik olsa da elbette söylediklerinde çarpıcılık ve yine ve yine beni hayran eden o edebiyat var.
İkinci kısımda -acı ninni şiirine kadar- yerlerden, insanlardan, insanların söylediklerinden bahsetmiş şair, hem de en salt haliyle. Duyduğunu yazmamış, duyduğunu önce şiirleştirmiş, dili koruyarak savurmuş söyleyeceğini. Bir şiirinde "aha gohulu bunlar allah yapısı bunlar" derken, diğerinde inceden bitirim dilini korumuş. Acı Ninni şiirinde artık bir haykırış hakim olmuş, uyusun, uyanmasın diye haykırmış İstanbul'un bir tepesinden, şehir çok da sarsılmamış.
Sanırım paylaşacaklarım bu kadardı, teşekkür ederim. bunu saymam, bir sonraki incelemeste de* beklerim.
*İncelemest diyeceğim, çünkü madem bence ve sermestce ve yani yine bence, o halde bu inceleme sayılmayacak ancak yorumsal etkileyebilir(veya etkileyemez) paylaşımlara da böyle demeliyim.
