"Ulan ben ne beddualı adamım, hiç mi bana rahat yok? Ne bahtı kara insanmışım. Hep huzursuzluklar beni mi bulacak? Yıllardır çektiğim yetmedi mi? Hiç rahat edemeyecek miyim?"
"..okul hayatı böylece başlamış oldu ama giyecek doğru dürüst elbisesi yoktu. Sınıftaki çocuklar sürekli alay ederlerdi yamalı pantolonuyla. Garip de kimseye ses etmezdi."
Bu romanı dikkatle okumanızı istiyorum. Bir insanın zevki için kaç kişinin canı yanacak, kaç kişinin hayatı değişecek, kaç kişinin hayatı heder olacak...
Bu düzen neden hep böyledir, neden hep iyi insanlar ceza çeker kötüler sefa sürer? Dünyanın düzeni böyle herhalde? Gerçi uzun süreli olmuyor bu adaletsizlikler. Bir gün gür yanan mumları sinek rüzgârıyla sönüveriyor.