''...
... Sen, bir insanın birçok kez
doğabileceğini söylüyorsun. Ben de sana, bir
insanın birçok kez ölebileceğini söylüyorum.
Bir gün içinde bile, birkaç kez ölebilir insan.
Ben, onlardan biriyim.
...''
Ben gördüm. Burda gördüm. Gözlerimle gördüm.
Hiçbir yerde görmediğim şeyleri burda gördüm.
Dağın taşın yandığını gördüm. Ağaçların kökünden
söküldüğünü, damların çöktüğünü gördüm.
Haykırışlarını duymayayım diye kulaklarımı tıkadım.
Ama gene duydum. Benim haykırışlarım gibiydi.
Benim haykırışlarıma benzemiyordu. Burda olmak
istemezdim. Bunları görmek istemezdim. Ama
gördüm. Dünyanın sonu muydu? Sanırım sonuydu.
Ama yaşamın sonu değildi. Yaşam kıyametten sonra
da sürer. Ben biliyorum. Ben bunu yaşadım. Daha
önce de, şimdi de.