Lazare'ın kederlerinin temelinde sıkıntı vardı, zehirli bir kaynağın bulanık suyu gibi her şeyden fışkıran ağır ve sürekli sıkıntı. Dinlenmekten, çalışmaktan, her şeyden çok da kendinden sıkılıyordu. Bununla birlikte aylaklığa kızıyor, bundan utanıyordu.