Biyografi okumayı sevdiğim kesin. “Yaşamak Seni Sevmek Gibi” bir şekilde elime geçti, okumadan edemedim. Hele de konu Nazım Hikmet olunca merakım arttı. Kıvanç Kardeşler’in, şairi anlatma biçimini görmek istedim biraz da. Rus yapımı ürünlerdeki estetik yoksunluğun kitapta gezinmesi beni rahatsız etti elbette. Çünkü okura sadece metin ulaştırmak değil benim için kitaplar. İnce işçilik de arıyorum onlarda, bekliyorum hatta hem yazardan, hem de yayınevinden. Ben de o işçiliği şairin mısralarından çekip çıkardım: “… Yüz yıldır bekliyor beni / bir şehirde bir kadın./ Aynı daldaydık, aynı daldaydık./ Aynı daldan düşüp ayrıldık./ aramızda yüzyıllık zaman,/yol yüz yıllık./ Yüz yıldır alacakaranlıkta / koşuyorum ardından.” (s.79)
