Yedi Harika Hikaye
Karen BlixenSözler ve Alıntılar
Onsuz geçen o yalnız saatler bana sonsuz uzun gelirdi.
"lnsan yaşadıkça," dedi Kont Augustus, "o küçük düşürücü gerçeğin farkına varıyor, fiziksel hayatımızda bizden aşağıdakilere muhtacız...
Ölmek üzere olduğum için üzülmeyin, yaşlandıkça anladım ki, ölmek aslında yaşamaktan daha comme il faut.*
(*) (Fr.) Uygun - e.n.Kitabı okudu
"Yavrum, sevgili yavrum," diye adeta haykırdı kadın, şefkat dolu yumuşak bir sesle, "hiçbir şey, ama ne olursa olsun, hiçbir şey senin mutluluğuna engel olmamalı."
"Kardeşlerim," dedi. "Mert insanların arasında olduğum için çok mutluyum...
Bence kadının bu dünyada uğradığı en büyük haksızlık, hiç yalnız kalmamış olmasıdır. Hz. Adem, kısa da olsa uzun da olsa bir süre tek başına kaldı. Yeni ve sakin topraklar üzerinde dolaştı. Yırtıcı hayvanları seyretti ve düşündü. Hepimiz doğumdan itibaren o devrenin hatırasını bilinçaltımızda taşıyoruz. Zavallı Havva dünyaya geldiğinde erkeğini mevkiine çoktan yerleşmiş, ve kendisinden bir şeyler talep etmeye hazır durumda buldu. Kadın bunun için yaratıcısına hep kırgındır ve bunun ona bir hak kazandırdığını düşünür: cennetin bir süre yalnız kendine ait olması hakkı.
Hayat denen şey aslında, Yaradan'ın, taşlarını tek tek bizzat yerlerine yerleştirdiği bir mozaik esere benziyor.