Yüreğim Rüzgarlarla Özgür
Pablo NerudaSözler ve Alıntılar
"Ağır ağır ölürler;
Okumayanlar, müzik dinlemeyenler,
vicdanlarında hoşgörü barındırmayanlar..."
Yoruldum ayaklarımdan işte, tırnaklarımdan,
gölgemden, saçlarımdan,
yoruldum işte insan olmaktan.
Ne söyleyebilirim toprağa dokunmadan
Kime dönebilirim yağmur olmazsa?
Bu yüzden hiç kalmadım gittiğim yerlerde
her yer bir dönüş limanıydı benim için,
bu yüzden ne bir tutam saç, ne bir kartpostal
getirdim katedrallerden, ne yaptımsa
kendi ellerimle yaptım yontarak taşımı,
aklımla, akılsızlığımla, huysuzluğumla,
öfkeyle, sağduyuyla
Uzakta, hırpani bir şehir
çağırıyor beni, zavallı siren
soğumasın diye yüreğim hiç
çetin görevlerinden,
ışığında tüm sevdiklerimin
gökyüzüyle, şiirlerle,
kıpırtısız, kararsız,
kaldırırken kadehini şarkımın.
Bir şey geçmiyor aklımdan yazın saydamlığından başka,
rüzgârın türküsünü söylüyorum yalnız, geçiyor arabanın içinde tarih
toplayarak kefenlerini, madalyalarını geçiyor, ve ben, yalnız ırmakları duyuyorum
bir başıma oturuyorum baharla.
Bu koyu renk gülü def etmenin, yıldızları söndürmenin,
külü toprağa gömmenin saatidir sevgilim:
ve ışığın ölümden sonra dirilişi içinde, uyananlarla
birlikte uyanmanın
ya da öteki kıyısı olmayan denizin öteki kıyısına
düş içinde ulaşmanın saatidir.
Uyandı kana susamış
ilkbaharı koruların,
çıkıyor tilkiler inlerinden
çiylerini içiyor yılanlar,
ve ben gidiyorum seninle yapraklarda çamlar ve sessizlik arasında,
sorarak kendime nasıl,
ne zaman ödeyeceğim diye şu bahtımı.