Neden kitap okuyoruz? Benim nedenlerimin biri de hayatlara dokunabilmek. Bu hislerin sadece bende olmadığını, yalnız olmadığımı bilmek. Perşembe günü hiç tahmin edemeyeceğim bir şey oldu. Kitabın arasından çıkan bir not ile iki hayata dokundum. Yüreğim beni götürdü dünyanın bir köşesine. Böylesine naif bir hediye ve not neden elime geçmişti ama. Kim bilir nasıl bir hikaye var arkasında. Kötüyü düşünmek istemiyorum ama yoksa miras kalan bir hatıra mı bu? Sahafların tozlu sayfalarında kaybolmuş. Kaderin rüzgârları ile bana ulaşmış...
Beni kitap kadar; son sayfaya kurşun kalemle yazılmış şu sözler de etkiledi.
"Silah hedef şaşırır ama çiçek asla"
"Aşık olmak yalansa doğru olmak istemiyorum"
İkisi de hep mutlu olmuştur umarım.
...’’kaderin hayal gücü bizimkinden daha renklidir.
artık çıkış yolunun kalmadığını sandığın bir durumda umutsuzluğun zirveye vardığında, rüzgar hızıyla herşey değişir, altüst olur ve bir andan ötekine geçerken kendini yeni bir yaşantının içinde bulursun"…